Алег Салтук

Ад марозу пушыстыя вейкі,
Серабрыстыя валасы.
Дзве бліскучыя сінія змейкі —
Лёгка мчацца праз ноч палазы.

Усе зоркі сышліся над намі,
Каб злавіць твой вясёлы пагляд.
Ды раптоўна — вятры скрыпачамі
Пачынаецца снегапад.

Неба ўпала.
Разбеглася поле.
Колькі музыкі ў шале снягоў!
Смагу радасці не спатолім
Аж да самага ганку твайго.

Потым сядзем ля цёплае печкі,
Будзем слухаць гадзінніка бой...
А калядныя жоўтыя свечкі
Маладзік нам запаліць з табой.