Уладзімір Марук

RSS Feed

Пад раніцу — такі мароз...

Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)

Пад раніцу — такі мароз,
Аж перазвоньваюцца грушы
Пра нечы век, пра нечы лёс,
Пра насцярожаныя душы.

I гэткі ўстойлівы, як свет,
Марозны звон праз час сцюдзёны
Ляціць удаль, ляціць услед —
I адлятаюць прэч вароны

Ад пабялелага каня,
Ад неўмарозлівага часу...
I ўсё нязначнае
да дня
Знаходзіць вечную акрасу.

Снег ды снег. Марозік за акном...

Сярэдняя: 5 (1 голас)

Снег ды снег.
Марозік за акном.
I на небе не відны аблокі.
Пакідаю свой высокі дом,
Снег кранаю чысты і глыбокі.

Праз падэшвы не чуваць зямлі,
He чуваць асфальту і бетону.
Снежныя разлегліся палі,
Прыбяліўшы нават і варону.

Гэта час,
калі ў душу маю
Чысціня заходзіць найглыбока,
Калі ў тым,
каго не пазнаю,
Уяўляю светлага прарока.

Усе аўтары