Алег Лойка
RSS FeedБалада снегу
Падае снег на сэрца,
He баючыся растаць,
Бо сэрца на песню бярэцца —
На цэлы свет спяваць.
Куды ж ты, дрыготкая ланя,
Збіўшы сняжынкі, ляціш?..
Снег — цішыні пасланнік,
Снег бласлаўляе ціш.
Высокі, як белае неба,
Нізкі, як белы дол...
Снегам апасці б нема,
Свет блаславіўшы наўкол!..
Мяккі, спакойны, любімы,
Радасць, уцеха з уцех!..
Быццам дзяўчынкі імя,
Лані шапчу я — «Снег...».
Полю шапчу і завеі,
Вёсцы, дзе жджэ начлег.
Той мяне зразумее,
Хто любіць гэты снег.
Снег
Слепіць вочы ён, снег,
I дарогі разбег,
I ты мружышся: «Снег!..
Што за студзеньскі снег!..»
Светла як ад яго
Паміж хвой у цішы,
I па ўсёй па шашы,
А найбольш — на душы!..
Каб не ён, гэты снег, —
Сын вячыстай зімы,
Дык ці б ведалі мы,
Колькі ў свеце святла?!
Каб не ён, гэты снег
Ля бясконцай шашы,
Дык ці б ведалі мы,
Колькі можа ў душы
Выць святла, пекнаты?..
Ах, як мружышся ты,
Снег мой, студзеньскі снег!..
Апошнiя водгукi
2 года 49 недель назад
4 года 43 недели назад
6 лет 43 недели назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 47 недель назад
6 лет 51 неделя назад