Таццяна Дзям'янава

RSS Feed

Не надыхацца, не наталіцца...

Сярэдняя: 4.7 (6 галасоў)

Не надыхацца, не наталіцца
Мнагаснежнай віхурнай зімой!
Смакатой маразоў не напіцца,
Не найграцца завеяй шальной!

Не нацешыцца казачным пухам
Што ў далоні, бы свята, ляціць!
Не наслухацца злой завірухі,
Калі стане па-воўчаму выць!

А на сонейку раніцай золкай
Не знайсці прыгажэйшага шоў,
Чым яскравае ззянне вясёлкі
Ў крышталёвых радах ледзяшоў!

Ўсюды - чары зімовай прасторы:
Ад студзёнага шэпту вятроў -
Да бязмоўя бялюткага мора
І тугі даляглядаў-дароў…

Ўсё вакол - на зямлі і ў нябёсах -
Выклікае дзівосны экстаз:
Дываны-саматканкі з начосам,
І прасцін дыяментавы бляск,

І карункі ірландскія шаці
На галінках настылых бяроз,
І бялюткая шапка на хаце,
І заспаны на вокнах мароз…

І вясёлыя дзеці на ганку,
І на белым кусце – снегіры…
І канькі, і нястомныя санкі,
Што, як пёркі, злятаюць з гары…

Першы снег… На асенняе тло…

Сярэдняя: 4.5 (14 галасоў)

Першы снег… На асенняе тло…
На прыспаныя цемрай палі…
Нібы хтосьці чароўна святло
Над самотнай зямлёй запаліў…

Нібы ў небе бялілы развёў
І пачаў размалёўваць сусвет:
І астылыя дахі дамоў,
І прыгожыя вейкі кабет,

І праcпект, і дарогі вакол,
І галіны аголеных дрэў…
Лёгкім пухам пасыпаў, замёў
Нечы сум, нечы боль – хто што меў…

Скраб на твары надзьмуў, асвяжыў,
Сыпануў крохкай пудрай на нос…
А пасля заспяваў, закружыў -
І раптоўнае свята прынёс…

Сёння — ух — які мароз!

Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)

Сёння — ух — які мароз!
Недзе градусаў пад трыццаць!
Працінае аж да слёз,
Парам выдыху клубіцца!

Лезе ў шубу, шчыпле твар,
Правярае, як абуты...
Бы свавольны, ўладны цар,
Па зямлі шыбуе люты...

Адчувае свой канец,
А здавацца не жадае...

Ды нашто дарма шалець?
Ўжо вясна на трон сядае...

Усе аўтары