Жанна Левітан

Убраная зімовая прастора
Жамчужнымі карункамі бяроз.
У пухнатым белым покрыве пагорак,
Малюе срэбнай фарбаю мароз.

Яскрава свеціць сонца ў небе ясным.
Ні шолаху, ні шэпту вецярку…
Вакол такая ціша! Толькі часам
Пачуецца крухмальны хруст сняжку.

Зіма… У яе суровасці халоднай
Ёсць крохкае і трапяткое штось.
Чароўны благадатны сон прыроды…
Кранаючая сэрца прыгажосць!