Снегапад
RSS FeedА снегапад нарадзіўся раптоўна,
Так, як прыходзіць каханне да
нас...
Светла вяртацца, глядзець
малітоўна
У малады, незаплямлены час.
Ён быў да свету ўсяго
невідушчым,
Быў неабачліва-хмельны так і,
Каб прадзірацца адважна праз
пушчу,
Быццам праз долю — наскрозь,
напрасткі.
Сцежкай глухой, дзе чакалі
спакусы,
Час, як сабака, за намі пабег.
Млосна палалі і шчокі, і вусны,
Цёплым здаваўся расхрыстаны
снег.
Не варажылі: «А што будзе
потым?»
Згодны былі разам з веяй
сплываць,
Ці ў зледзянелых, высокіх
сумётах
Гэтак, як сосны, маўкліва стаяць...
З вечнай дарогі ў нязнанасць —
Не збочыш,
Час не адкруціш ніколі назад...
Свецяцца шчасцем зялёныя
вочы,
I не спыняецца той снегапад.
Апошнiя водгукi
2 года 45 недель назад
4 года 39 недель назад
6 лет 40 недель назад
6 лет 43 недели назад
6 лет 43 недели назад
6 лет 43 недели назад
6 лет 43 недели назад
6 лет 43 недели назад
6 лет 43 недели назад
6 лет 48 недель назад