Яна (урывак)
RSS FeedЗавіруха... Зіма... Адпачынак...
Пераклікнуцца першыя пеўні.
Устае і за дымнай лучынаю
З вераценцам заводзіць напеў.
Цягне нітку мазольнай рукою,
Тонка-белую срэбную нітку,
А ў вачах бавальнічнай канвою
Разгараюцца шчасця агні.
Рассвітае... З пасцелі-бярлогу
Падымаюцца сонныя дзеці,
Сэрца іншую суча трывогу –
Трэба іх накарміць і адзець.
Трэба выправіць большых у школу,
Меншых — хатняй забавіць гульнёю.
Ой ты, доля мая невясёлая!
Мая доля — пажоўклы быльнёг.
Апошнiя водгукi
2 года 49 недель назад
4 года 43 недели назад
6 лет 44 недели назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 46 недель назад
6 лет 47 недель назад
6 лет 51 неделя назад