Студзень завірушны

Белым снегам, чыстым пухам
Прымяце садок стары.
Мароз з цеткай завiрухай
За ноч абыйдуць двары.

Вокны зробяцца сляпымi:
Траў дзiвосных, кветак шмат.
Вецер плача ў камiне,
Iней кволы студню брат.

Добра ў хаце, вельмi цёпла,
Не бяда, што так мяце.
Хай мароз малюе вокны -
Ён у хату не зайдзе.

Будзе ранiчка празрыстай,
Скрып ад санак, звонкi смех.
А пакуль марай iскрыстай
На двары лажыцца снег.

Сяргей Брандт, 11.01.2013